Barbarları Beklerken Üstüne Okur Notları/Olcay KARAY

Avustralya'nın kıyılarında, Güney Afrika topraklarının esintileriyle dolu bir yürek, yazar ve akademisyen J.M. Coetzee'nin sıra dışı kaleminden yeşermiş ve düşlerin dokusunu işlemiştir. Coetzee, edebiyatın en özgün yapıtlarından birini, "Barbarları Beklerken"i kaleme alarak okurlarını sihirli bir yolculuğa davet eder. Sayfalar arasında, hayâl gücü ile gerçeklik arasındaki incecik sınırlar kaybolur ve okuyucu, sözcüklerin dansında kaybolur.

Bu destansı eser, hayali bir imparatorluğun kıvrımlarında boy verir. Sulh hakimi, kasabanın sessiz gözlemcisi, aynı zamanda kendi iç dünyasında fırtınalar koparan bir anti-kahramandır. O, Coetzee'nin sihirli kaleminden çıkarak sayfaları sarar ve her bir satırda derinlemesine işlenmiş bir karakter haline dönüşür. Zamanın ve mekanın sınırlarının bulanıklaştığı bu öykü, aslında Güney Afrika'nın Apartheid rejiminin kapısını aralar. Coetzee'nin kelimeleri, ırkçılığın zehirli etkilerini sakin sakin sorgular ve tarihin gölgesindeki yaraları deşer.

Kasabanın sulh hakimi, saygı ile andığımız yazarın gözünden düşmeyen bir ayna gibidir. Toprağın kokusu, kültürün renkleri ve insanların çırpınışlarıyla dolu olan bu yer, onun özdeşleştiği bir yaşam alanına dönüşmüştür. Vergi toplama, komünal toprakların yönetimi ve askeri mahkeme başkanlığı gibi rutin işler, onun hayatının kırk yıllık bir ayrıntısı gibidir. Ancak, hakim bu rutinlerin ötesine geçmek için arkeolojik kazılara dalıp kayıp medeniyetin izlerini arar. Bulduğu her eser, onun arayışının bir parçasıdır ve imparatorluğun egzotik tınılarına yolculuk yapar.

Coetzee'nin büyülü kaleminden sıçrayan harf damlacıkları, hakimin iç dünyasının karmaşıklığını yansıtır. Bir gün kasabaya gelen askeri birliklerin cadı avı, hakimin düşüncelerini karma karışık eder. "Barbar" diye damgalanan bu insanların aslında yerel halk olduğunu, onların masumiyetini ve haklarını gözler önüne serer. Hakim, bu bilinçlenmeyle bir iç çatışmanın içine sürüklenir ve kendi iç dünyasında yeni sırların anahtarını arar.

Hakim ile tanıştığımızda, onun hayatının bir kenarında yer alan bir kadınla karşılaşırız. Onun hikayesi, aynı zamanda hakimin kendi içsel yolculuğunun da bir yansımasıdır. Bu kadın, yerinden edilmiş, acıların ve umutsuzluğun izlerini taşıyan bir figürdür. Hakim, kadının gözlerinde kaybolan ışığı fark eder ve onunla karmaşık bir dansa başlar. Bu dansın ritmi, acıma, merak ve yasak duyguların birleşimidir. Ancak bu ilişki, hakimin iç dünyasını sarsar ve onu kendi benliğiyle yüzleşmeye iter.

Hakim, kadınla olan ilişkisiyle birlikte imparatorluğunun sınırlarını zorlar. Onun iç dünyasında mücadeleler, imparatorluğun karanlık yüzünü ortaya çıkarır. Devletin zalim yüzü, hakimin gözlerinde netleşir ve onun özgürlük arayışını daha da yoğunlaştırır. Tüm bu öğeler, "Barbarları Beklerken"i sıra dışı bir başyapıt haline getirir.

Coetzee'nin dili, her kelimenin altında yatan derin anlamlarla bezenmiştir. Roman, tarihsel göndermelerle dolu bir tabloyu çizerken, insan doğasının karmaşıklığını da inceler. Irkçılığın zehirli dansıyla savaşan hakim, hem kendi iç dünyasında hem de imparatorluğun duvarları arasında bir yolculuğa çıkar. Coetzee'nin kelimeleri, okuru bu yolculuğa davet ederken, insanlığın yaralarını sarmak için yazılan bir manifestoyu sunar.